مشاعره - شعر با حرف ص

مشاعره بر اساس حروف الفبا

د	خ	ح	چ	ج	ث	ت	پ	ب	ا	آ
ع	ظ	ط	ض	ص	ش	س	ژ	ز	ر	ذ
ی	هـ	و	ن	م	ل	گ	ک	ق	ف	غ

مشاعره با حرف ص

صوفی سواد حرف نیست
جز دل اسپید همچون برف نیست

زاد دانشمند آثار قلم
زاد صوفی چیست آثار قدم
 مولانا

صوفیان را پیش رو موضع دهند
کاینهٔ جانند و ز آیینه بهند
سینه صیقلها زده در ذکر و فکر
تا پذیرد آینهٔ دل نقش بکر
عاشق آیینه باشد روی خوب
صیقل جان آمد و تقوی القلوب
 مولانا

صد عید چنین ضمان کند عمر
دولت به ازین ضمان ندیدت .
 خاقانی

صنما، به دلنوازی نفسی بگیر دستم

که ز دیدن تو بی‌هوش و ز گفتن تو مستم

دل تنگ خویشتن را به تو می‌دهم، نگارا

بپذیر تحفهٔ من، که عظیم تنگ دستم

 اوحدی مراغه ای

صبح و شام از پی دوانم روز تا شب منتظر
همرهی با او میسر نیست یک گامم هنوز
وحشی بافقی

صنم تا کی دل ما را کنی آب

دل نازک ندارد اینقدر تاب

اگر تو راست می‌گویی به فایز

به بیداری بیا پیشم نه در خواب

فایز_دشتستانی

صبح چون خورشید رخشان رخ نمود از کوهسار

ماه من از در درآمد با رخی خورشیدوار

بربجای شانه در زلفش همه پیچ و شکن

بربجای سرمه در چشمش همه خواب و خمار

قاآنی 

‌‌‌‌صبح چون خورشید رخشان رخ نمود از کوهسار

ماه من از در درآمد با رخی خورشیدوار

بربجای شانه در زلفش همه پیچ و شکن

بربجای سرمه در چشمش همه خواب و خمار

قاآنی

صفایى بود دیشب با خیالت خلوت ما را

ولى من باز پنهانى تو را هم آرزو کردم

شهریار

مشاعره - شعر با حرف ش

مشاعره بر اساس حروف الفبا

د	خ	ح	چ	ج	ث	ت	پ	ب	ا	آ
ع	ظ	ط	ض	ص	ش	س	ژ	ز	ر	ذ
ی	هـ	و	ن	م	ل	گ	ک	ق	ف	غ

مشاعره با حرف ش

شب من نشان مویت
سحرم نشان رویت

قمر از فلک در افتد
چو نقاب بر گشایی
 مولانا

شیرین سخنی در دل ما میخندد

بر خسرو شیرین سخنی میبندد

گه تند کند مرا و او رام شود

گه رام کند مرا و او میتندد....

 مولانا

شمع از سر خود گذشت و آزاد بسوخت

بر آتش غم خنده‌زنان شاد بسوخت

من بندهٔ شمعم، که ز بهر دل خلق

ببرید ز شیرین و چو فرهاد بسوخت

 اوحدی مراغه ای

شاها سربخت بر در دولت تست

یک خیمه فلک ز اردوی شوکت تست

گر خیمهٔ چرخ را ستونی باید

اندازه ستون خیمهٔ رفعت تست

 وحشی بافقی

شد ماه من آن شمع شب‌افروز امشب

گو چرخ و فلک ز رشک می‌سوز امشب

امشب نه شب وصل، شب قدر من‌ست

بهتر ز هزار روز نوروز امشب

 هلالی جغتایی

شب خیز که عاشقان به شب راز کنند

گرد  در و بام  دوست پرواز کنند

هر جا که دری بود به شب بربندند

الا در دوست را که شب باز کنند

 ابوسعید ابوالخیر

شور عشقی کو، که رسوای جهان سازد مرا؟

بی نیاز از نام و فارغ از نشان سازد مرا

چند چون آب گهر باشم گره در یک مقام؟

خضر راهی کو، که موج خوش عنان سازد مرا

صائب تبریزی

شبی یاد دارم که چشمم نخفت

شنیدم که پروانه با شمع گفت

که من عاشقم گر بسوزم رواست

تو را گریه و سوز باری چراست؟

بگفت ای هوادار مسکین من

برفت انگبین یار شیرین من

چو شیرینی از من بدر می‌رود

چو فرهادم آتش به سر می‌رود

سعدی

شراب شوق می نوشم به گرد یار می گردم
سخن مستانه می گویم ولی هوشیار می گردم
گهی خندم گهی گریم گهی افتم گهی خیزم
مسیحا در دلم پیدا و من بیمار می گردم

مولوی

مشاعره - شعر با حرف س

مشاعره بر اساس حروف الفبا

د	خ	ح	چ	ج	ث	ت	پ	ب	ا	آ
ع	ظ	ط	ض	ص	ش	س	ژ	ز	ر	ذ
ی	هـ	و	ن	م	ل	گ	ک	ق	ف	غ

مشاعره با حرف س

سنگ اندر بر بسی دویدیم چو آب
بار همه خار و خس کشیدیم چو آب

آخر به وطن نیارمیدیم چو آب
رفتیم و ز پس باز ندیدم چو آب
 خاقانی

سینه مالامال درد است ای دریغا مرهمی

دل ز تنهایی به جان آمد خدا را همدمی

چشم آسایش که دارد از سپهر تیز

ساقیا جامی به من ده تا بیاسایم دمی

 حافظ

سر در کف پایت نهم، ای یار یگانه

روزی که درآیی ز درم مست شبانه

در صورت خوبان همه نوریست الهی

از شمع رخت می‌زند آن نور زبانه

 اوحدی مراغه ای

سود و سرمایهٔ من گر رود باکی نیست

ای تو عمر من و سرمایهٔ هر سود بیا

مونس جان و دلم بیرخ تو صبری بود

آتشت صبر و قرارم همه بربود بیا

 مولانا

ساقیا پیمانه پر کن زانکه صاحب مجلست

آرزو میبخشد و اسرار میدارد نگاه

 حافظ

سرمایه ی عیش، صحبت یاران است

دشواری مرگ، دوری ایشان است

چون در دل خاک نیز یاران جمعند

پس زندگی و مرگ به ما یکسان است

 استاد خلیلی

سر برآرید حریفان که سبوئی بزنیم

خواب را رخت بپیچیم و به سوئی بزنیم

 شهریار

سحر،کرشمه ی چشمت به خواب می دیدم

زهى مراتب خوابى که بِه ز بیداری ست!

 حافظ

سر شوریده ای آورده ام از وادی مجنون

تهی سازید از سنگ ملامت جیب و دامان ها

 صائب تبریزی

سر کوه بلند آمد عقابی
نه هیچش ناله ای
نه پیچ و تابی
نشست و سر به سنگی هِشت و جان داد
غروبی بود و غمگین آفتابی
مهدی اخوان ثالث

مشاعره - شعر با حرف ژ

مشاعره بر اساس حروف الفبا

د	خ	ح	چ	ج	ث	ت	پ	ب	ا	آ
ع	ظ	ط	ض	ص	ش	س	ژ	ز	ر	ذ
ی	هـ	و	ن	م	ل	گ	ک	ق	ف	غ

مشاعره با حرف ژ

ژاله صبح دانی خبر از چه می دهد
اشکی که شبش پای عزیزی رفته است 
شاعر : محمد جواد ج

ژاله بر لاله فرود آمده هنگام سحر

    راست بر عارض گلبوی عرق کرده یار

سعدی

ژاله از نرگس فرو بارید و گل را آب داد

وز تگرگ روح پرور مالش عناب داد

ژاله ای داغ دلی شمع شبستان وجود

مشعل افروخته از خیمه ی سوزان خودیم

    ژولید , چو آب گشت جاری

آن مو به از سمور و سنجاب

ژغ ژغ آن عقل و مغزت را برد

صد هزاران عقل را یک نشمرد

ژغ ژغ دندان اودل می شکست

جان شیران جمله سید می شدزدست

مولانا

ژاله و ژوله را حباب کنم

مرغ را گیرم کباب کنم

ژرف است محیط این جزیره

خاکش سیه است و آب تیره

ژاله بارید کوچه ها گل شد

رفتن ما به خانه مشگل شد

مشاعره - شعر با حرف ز

مشاعره بر اساس حروف الفبا

د	خ	ح	چ	ج	ث	ت	پ	ب	ا	آ
ع	ظ	ط	ض	ص	ش	س	ژ	ز	ر	ذ
ی	هـ	و	ن	م	ل	گ	ک	ق	ف	غ

مشاعره با حرف ز

زنده شود هر که پیش دوست بمیرد
مرده دلست آن که هیچ دوست نگیرد

هر که ز ذوقش درون سینه صفاییست
شمع دلش را ز شاهدی نگزیرد

طالب عشقی دلی چو موم به دست آر
سنگ سیه صورت نگین نپذیرد

صورت سنگین دلی کشنده سعدیست
هر که بدین صورتش کشند نمیرد
 سعدی

زلیخا همتی در عرصهی عالم نمیبینم

وگرنه جنس یوسف، کاروان در کاروان دارم
 صائب تبریزی

زلیخا همتی در عرصهی عالم نمیبینم

وگرنه جنس یوسف، کاروان در کاروان دارم
صائب تبریزی

ز تف عشق تو سوزی است در دل آتش کند
هم از هوای تو دارد هوا سبکساری
برای خدمت تو آب در سجود رود
ز درد توست بر این خاک رنگ بیماری
مولانا

زلفین سیه که در بناگوش تواند

سر بر سر هم نهاده بر دوش تواند

سایند سر از ادب به پایت شب و روز

آری دو سیاه حلقه در گوش تواند

 فروغی بسطامی

زان شبی که وعده دادی روز وصل

روز وشب را می شمارم روز وشب

مولانا

ز گل رویان این عالم که هستند

من آن میجویم و آنم تویی بس

نمیدانم که دردم را سبب چیست؟

همی دانم که: درمانم تویی بس

 اوحدی مراغه ای

ز زلف و روی تو خواهم شبی و مهتابی

که با لب تو حکایت کنم ز هر بابی

خیال روی تو چون جز بخواب نتوان دید

شب فراق دریغا اگر بود خوابی

 خواجوی کرمانی

زان خشم دروغینش زان شیوه شیرینش

عالم شکرستان شد تا باد چنین بادا

مولانا

ز ابر دست ساقی جسم خشکم لاله زاری شد

که در دل هر چه دارد خاک، از باران شود پیدا

 صائب تبریزی

مشاعره - شعر با حرف ر

مشاعره بر اساس حروف الفبا

د	خ	ح	چ	ج	ث	ت	پ	ب	ا	آ
ع	ظ	ط	ض	ص	ش	س	ژ	ز	ر	ذ
ی	هـ	و	ن	م	ل	گ	ک	ق	ف	غ

مشاعره با حرف ر

رفت از بر من آنکه مرا مونس جان بود
دیگر به چه امید در این شهر توان بود
 سعدی

رفت از بر من آنکه مرا مونس جان بود
دیگر به چه امید در این شهر توان بود
 سعدی

رفت آن جانان ماازدست ما
از دریغا  دلبر  سر  مست ما
اوبرفت وپای او نگشودهایم
تا ابد زلفش  بود پابست ما
ما همه جا نیکی اوگفتهایم
اونخواهدآنچنان اشکست ما
 شاه نعمت الله ولی

رو به دل اهل دلی جای گیر
قطره به دریا در و مرجان شود

جنبش هر ذره به اصل خودست
هر چه بود میل کسی آن شود
 مولانا

روز شادی همه کس یاد کند از یاران

یاری آنست که ما را شب غم یاد کنید

 خواجوی کرمانی

رفتم به طبیب جان گفتم که ببین دستم

هم بیدل و بیمارم هم عاشق و سرمستم

صد گونه خلل دارم ای کاش یکی بودی

با این همه علتها در شنقصه پیوستم

 مولانا

رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد
صد لطف چشم داشتم و یک نظر نکرد
حافظ

رفتم به طبیب و گفتم از درد نهام

‎گفتا: از غیر دوست، بر بند زبان

‎گفتم که: غذا؟ گفت: همین خون جگر

‎گفتم: پرهیز؟ گفت: از هر دو جهان

ابوسعید ابوالخیر

مشاعره - شعر با حرف ذ

مشاعره بر اساس حروف الفبا

د	خ	ح	چ	ج	ث	ت	پ	ب	ا	آ
ع	ظ	ط	ض	ص	ش	س	ژ	ز	ر	ذ
ی	هـ	و	ن	م	ل	گ	ک	ق	ف	غ

مشاعره با حرف ذ

ذره ذره نور حق را جلوه گاهی دیگر است
یک به یک بر وحدت ذاتش گواهی دیگر است

عاقلان جویند حق را در برون خویشتن
عاشقانرا از درون با دوست راهی دیگر است
 فیض کاشانی

ذات تو بر زمین اثر لطف ایزدی است

عدل تو در جهان نظر رحمت خداست

ظهیر فاریایی

ذکرش به خیر ساقی فرخنده فال من

کز در مدام با قدح و ساغر آمدی حافظ

ذوقی چنان ندارد بی دوست زندگانی

دودم به سر برآمد زین آتش نهانی

سعدی

ذره ام لیک ز خورشید نخواهم مددی

با همه تشنگی ام منت دریا نکشم

با چنین عمر شتابان غم امروز بس است

دم غنیمت شمرم محنت فردا نکشم

ذره را سرگشتگی بینم صواب

زانک او را نیست تاب آفتاب

 

    ذات تو برزمین اثر لطف ایزدی است

    عدل تو در جهان نظر رحمت خداست

    ظهیر فاریایی

    ذکر تو از زبان من فکر تو از خیال من

    چون برود که رفته ای در رگ و در مفاصلم

سعدی

ذرات جهان ثـنای حق میگویند

    تسـبیح کـُنان لقـای او میجـویند

ذره تا مهر نبیند به ثریا نرسد

    زآسمان بگذرم ار بر منت افتد نظری

  حافظ

مشاعره - شعر با حرف د

مشاعره بر اساس حروف الفبا

د	خ	ح	چ	ج	ث	ت	پ	ب	ا	آ
ع	ظ	ط	ض	ص	ش	س	ژ	ز	ر	ذ
ی	هـ	و	ن	م	ل	گ	ک	ق	ف	غ

مشاعره با حرف د

در دایره قسمت ما نقطه ی تسلیمیم
لطف آنچه تو اندیشی حکم آنچه تو فرمایی
 حافظ

دل خاص تو و من تن تنها اینجا
گوهر به کفت بماند و دریا اینجا
در کار توام به صبر مفکن کارم
کز صبر میان تهیترم تا اینجا
خاقانی

در خانهٔ دل عشق تو مجمع دارد
و از دادن جان کار تو مقطع دارد

در شعر تخلص به تو کردم که وجود
نظمی است که از روی تو مطلع دارد
 سیف فرغانی

داریم دلی صاف تراز سینه صبح
در پاکی و روشنی چو آیینه صبح

پیکار حسود با من امروزی نیست
خفاش بود دشمن دیرینه صبح
 رهی معیری

دانی ز چه عشق گلرخان مطلوبست
با بهر چه سار و سوزشان مطلوبست

از دوزخ مرعوب و بهشت مرغوب
آگاه شدن درین جهان مطلوبست
 فیض کاشانی

دوشست دیدم یار جدائی جویان
با من به جفا و کین جدا شو گریان

امروز چنانم که جدا گشته ز جان
رخسارهٔ خود به خون فرقت شویان
مولانا

در عالم بی‌وفا کسی خرم نیست

شادی و نشاط در بنی‌آدم نیست

آن کس که درین زمانه او را غم نیست

یا آدم نیست، یا از این عالم نیست

هلالی جغتایی

مشاعره - شعر با حرف خ

مشاعره بر اساس حروف الفبا

د	خ	ح	چ	ج	ث	ت	پ	ب	ا	آ
ع	ظ	ط	ض	ص	ش	س	ژ	ز	ر	ذ
ی	هـ	و	ن	م	ل	گ	ک	ق	ف	غ

مشاعره با حرف خ

خبرت هست که از خویش خبر نیست مرا ؟
گذری کن که ز غم راهگذر نیست مرا
گر سرم در سر سودات رود نیست عجب
سر سودای تو دارم ،غم سر نیست مرا ...
امیر خسرو دهلوی

خال تو به هر حال پسندیدهٔ ماست
زلف تو چو حال دل غم دیدهٔ ماست
آن خال که بر چاه زنخدان داری
تر میدارش که مردم دیدهٔ ماست
اوحدی مراغه ای

خاقانی را ز بس که بوسید آن لب
دور از لب تو گرفت تبخال از تب

آری لبت آتش است خندان ز طرب
از آتش اگر آبله خیزد چه عجب
 خاقانی

خم گشت به لعلگون شراب آبستن
پیمانه بآتشین گلاب آبستن

ابری است صراحی که بود گوهربار
ماهی است قدح بآفتاب آبستن
 رهی معیری

خیز تا از درِ میخانه گشادی طلبیم
به رهِ دوست نشینیم و مرادی طلبیم
چون غمت را نتوان یافت مگر در دلِ شاد
ما به امیدِ غمت خاطرِ شادی طلبیم.
 حافظ

خوش برانیم سوی بیشه شیران سیاه

شیرگیرانه ز شیران سیه نگریزیم

در زندان جهان را به شجاعت بکنیم

شحنه عشق چو با ماست ز کی پرهیزیم

مولانا

خبرم رسید امشب که نگار خواهی آمد

سر من فدای راهی که سوار خواهی آمد

کششی که عشق دارد نگذاردت بدینسان

به جنازه گر نیایی، به مزار خواهی آمد

 امیرخسرو دهلوی

 

خیال روی تو چون بگذرد به گلشن چشم

دل از پی نظر آید به سوی روزن چشم

نخست روز که دیدم رخ تو دل میگفت

اگر رسد خللی خون من به گردن چشم

 حافظ

مشاعره - شعر با حرف ح

مشاعره بر اساس حروف الفبا

د	خ	ح	چ	ج	ث	ت	پ	ب	ا	آ
ع	ظ	ط	ض	ص	ش	س	ژ	ز	ر	ذ
ی	هـ	و	ن	م	ل	گ	ک	ق	ف	غ

مشاعره با حرف ح

حسرت مرغ اسیری کُشدم کز دامی

کرده پرواز به کنج قفسی افتاده است

 طبیب اصفهانی

حال شبهای مرا

همچو منی داند و بس...

تو چه دانی که

شبِ سوختگان چون گذرد ؟

مولانا

حیف آیدم که پای همی بر زمین نهی
کاین پای ، لایق است که بر چشم ما رود
سعدی به در نمیکنی از سر هوای دوست
در پات لازم است که خار جفا رود
سعدی

حمامی را بگو گرت هست صواب

امشب تو بخسب و تون گرمابه متاب

تا من به سحرگهان بیایم به شتاب

از دل کنمش آتش وز دیده پر آب

 مهستی گنجوی

حاشا که به عالم از تو خوشتر یاریست

یا خوبتر از دیدن رویت کاریست

اندر دو جهان دلبر و یارم تو بسی

هم پرتو تست هر کجا دلداریست

مولانا

حریف عشق تو بودم چو ماه نو بودی

کنون که ماه تمامی نظـر دریغ مدار

حافظ

حلقه ی دام گرفتاری دهن وا کردنست

ماهی لب بسته را قلاب نتواند گرفت

صائب تبریزی

حق ندارم به کسی از تو شکایت بکنم
داستانی که دروغ است روایت بکنم
 شکل بوییدن تو با دل من کاری کرد
که به یک شاخه گل سرخ حسادت بکنم

حضرت عشق بفرما که دلم خانه توست
سر عقل آمده هر بنده که دیوانه توست
دل من اگر که از عشق نصیبی دارد
حضرت عشق به من لطف عجیبی دارد